Τριπλή εταιρική συνεργασία (Amirani, Long Song, Teriyaki) για ένα άλμπουμ βινυλίου (“Lasting Ephemerals”) που φέρνει κοντά δύο προσωπικότητες της σύγχρονης avant και improvised music – τον ιταλό σοπράνο σαξοφωνίστα Gianni Mimmo και την βρετανή βιολίστρια Alison Blunt.
Για τον Mimmo έχω γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον τονίζοντας την αξία της παρουσίας του σε μια σειρά «προχωρημένων» εγγραφών της δικής του εταιρείας Amirani Records, ενώ και η Blunt (γεννημένη στην Μομπάσα της Κένυας το 1971) είναι μία μουσικός με τεράστιο αριθμό συνεργασιών και παρουσία σε δεκάδες avant events ανά τον κόσμο. Το “Lasting Ephemerals”, που είναι μία παράσταση των δύο, είναι ηχογραφημένο ζωντανά στην St. Leonard’s Shoreditch Church του Λονδίνου (26/6/2013) και, όπως και να το κάνουμε, περικλείει κάτι (πολύ) από την δυναμική όχι μόνον του duo, αλλά και του συγκεκριμένου χώρου. Τούτο διαπιστώνεται, βασικά, από το «βάθος πεδίου» και την επιστημονικώς μελετημένη ανάδραση της εγγραφής (όσον αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά), αλλά και από τον τρόπο που παρίστανται οι δύο μουσικοί σ’ έναν ναό, που είναι 270 χρόνια παλαιός. Υποθέτω, δηλαδή, πως ο λυρισμός ορισμένων συνθέσεων, ή μάλλον, καλύτερα, ορισμένων μερών των συνθέσεων, δεν μπορεί να είναι άμοιρος τής εσωτερικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς και του περιβάλλοντος χώρου. Αλλιώς, τι νόημα θα είχε να ηχογραφήσει κανείς σ’ έναν τέτοιο τόπο; Θέλω να πω πως αν εύρισκε εκεί ό,τι θα μπορούσε να βρει σ’ ένα στούντιο, τότε δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος να κανονιστεί μιαν ηχογράφηση σ’ ένα μνημείο του 18ου αιώνα.
Ξεκινώντας από ’κει θα έλεγα πως και οι τρεις συνθέσεις του LP, το 22λεπτο φερώνυμο κομμάτι, το 12λεπτο “Elliptical birds” και το σχεδόν 9λεπτο “Scherzo”, δεν μπορεί παρά να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μιας τόσο «ειδικής» παράστασης, συγκεράζοντας στοιχεία μουσικής δωματίου και ελεύθερου αυτοσχεδιασμού με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Τόσο ο Mimmo όσο και η Blunt επιχειρούν να εκμεταλλευτούν κάθε ηχόχρωμα των οργάνων τους, παίζοντας σε συμφωνία φάσης ή μη, και με ρόλους που μπορεί να δημιουργούν συνεχώς διαβρωτικά περιβάλλοντα (ο ένας δηλαδή να υποσκάπτει την παρουσία του άλλου στην εξέλιξη της «σύνθεσης»). Έτσι παρατηρούμε συχνά, για παράδειγμα, το ένα όργανο ν’ ακούγεται «μπροστά» και το άλλο να δημιουργεί, σ’ ένα «πίσω» επίπεδο, αλλόκοτες γενικώς καταστάσεις. Αυτή η εναλλαγή προσώπων και ηχοχρωμάτων προσφέρει στο “Lasting Ephemerals” επιπρόσθετους βαθμούς πλαστικότητας, μετατρέποντάς το σ’ ένα συνειδητό άκουσμα για την… μισή οικογένεια.
Στο πλαίσιο των 49ων Δημητρίων, την 7/10/2014 (δηλαδή προχθές), ο Gianni Mimmo μαζί με τον πιανίστα Gianni Lenoci και την ελληνική Plus’ n’ Minus Collective Orchestra θα εμφανίζονταν στην Αίθουσα δοκιμών της Κ.Ο.Θ. (πρώην κινηματογράφος Παλλάς) στη Θεσσαλονίκη. Αν πήγε κάποιος και παρακολούθησε, ας μας πει δυο λόγια…